حلقه های قرن هجدهم

حلقه های قرن هجدهم

حلقه های قرن هجدهم و دوران گرجستان (بین سال‌های ۱۷۱۴ تا ۱۸۳۰) اغلب دارای ترکیب زیبا و ظریفی از سنگهای رنگی بودند. بسیاری از آنها از دسته گل های زیبا با رنگ های روشن از سنگ های رنگی و یا با طرحی از روبان و پاپیون زیبا و حتی آلات موسیقی الهام گرفته بودند.  در قرن هجدهم انگشتر ها بعلت تأثیرات نئوکلاسیک شکل متقارن به خود گرفتند. اشکالی شامل قابهای کشیده تر به شکل بیضی لوزی و هشت ضلعی .قابهای بزرگی که غالباً با استفاده از یک سنگ بزرگ که در دوطرف آن با الماس ها و یا مروارید های تراش خورده زیبا احاطه شده بود.

حلقه ها معمولاً از طلای ۱۸ تا ۲۲ عیار ساخته می‌شدند و  نقره بعنوان متریال رکاب برای نصب الماس مورد استفاده قرار می گرفت . در بسیاری از موارد ، پشت الماس های نصب شده بر روی نقره را با یک لایه اضافی طلا می پوشاندند تا از ایجاد لکه  جلوگیری شود. در قطعات گرانبها تر،  به طراحی و حکاکی قسمت های با جزئیات آجدار در بخش پشتی نگین نیز توجه شده است که جلوه ای زیبا و هنرمندانه به قطعه می بخشد.در حالی که بیشتر سنگهای قیمتی برای افزایش رنگ و درخشندگی در زرورق پیچیده می شدند اما درک بیشتر از پدیده انعکاس و انکسار نور منجر به استفاده از تکنیک متخلخل سازی سنگها شد.سنگهای قیمتی معروف آن دوره ، علاوه بر الماس ، شامل: یاقوت سرخ ، زمرد ، یاقوت کبود ، آمتیس ، لعل ، زبرجد صورتی ، فیروزه ، عقیق و صدف ، مرجان و مروارید می باشد.

این دوره به عصر روشنگری و روشنفکری مرسوم است موضوعات مطرح مانند جزئیاتی از شهرهای باستانی، فرمانروایان موثر معاصر، قهرمانان نظامی و نویسندگان محبوب به عنوان نمادهایی برای انگشتر ها مورد استفاده قرار گرفتند. مرسوم ترین حالت این انگشترها شکل بیضی و یا دایره بود که در میان آن تصاویر فوق قرار می‌گرفت.

حلقه های عاشقانه:

نقوش انگشتر ها  در دوران گرجستان (بین سال‌های ۱۷۱۴ تا ۱۸۳۰)  به سمت دوستی و پیوند وحلقه های گیمل رفت. سمبل قلب در این دوران یکی از پرکاربردترین سمبل ها بود.قفل و کلید، مشعل  و قمری از دیگر المان های مشترک این حلقه ها بود.تصاویری از فرزندان و یا همسر و معشوقه در طرح های مختلفی که به روشهای مختلف در حلقه ها قرار می گرفت.حلقه های ازدواج این دوره از رینگ طلا و نقره ساده تا حلقه الماس متداول بود. غالباً از یک جفت حلقه نگهدارنده باریک الماس ، در دو طرف حلقه ازدواج استفاده می شد . در دهه 1800 ،الماس رایج ترین نگین برای حلقه نامزدی شد. همچنین مرسوم بود که مردان هم از انگشتر استفاده می کردند.

حلقه های یادبود:

یکی از رایج‌ترین نوع جواهرات در آن دوران جواهراتی بود که در زمان عزاداری طبق وصیت نامه به منظور پیوند میان اعضای خانواده دوستان و آشنایان به آنها اهدا می شد. این حلقه ها در اواسط قرن ۱۸ دارای یک سنگ کریستال و یا سنگ قیمتی دیگر که  به شکل کفن تابوت و نام و تاریخ فوت متوفی که بر روی  طلا حکاکی شده، بود. زیر قالب قاب کریستالی تصاویری از جمجمه و استخوان های متقاطع  بود. دراواخر قرن ۱۸ این نمادها پیچیده تر و تمثیلی تر بودند.استفاده از مروارید به عنوان نماداشک در این دوران متداول بود. موتیف هایی مانند ستون هایی شکسته از ویرانه های روم و یونان باستان، بید های گریان، تشییع جنازه و نهر هایی که نمادی از ابدیت هستند.استفاده از  رنگ سفید در انگشترها نشان دهنده مرگ یک کودک یا فرد مجرد بود .