انگشتر یکی از پر استفاده ترین قطعات زیورآلات در میان مردان و زنان قرون وسطی بوده است. در این دوره برخلاف گذشته که تنها استفاده از یک انگشتر در هر دست رایج بود افراد به استفاده از انگشترهای متعدد در تمامی انگشتان و در مفاصل مختلف روی آوردند و اغلب دستان مملو از تزیینات می شد.آنها با طناب یا روبانی حلقه ها را به دور بازو ها و یا گردن و یا به کلاه خود متصل میکردند.در اواسط دهه ۱۳۳۰ استفاده از انگشتر نمادی از جایگاه اجتماعی در اروپا بود. قوانینی وجود داشت که مشخص می‌کرد هر فرد اجازه پوشیدن چه نوع انگشتری را دارد. حلقه های طلا و نقره که با جواهرات گرانبها مزین شده بودند برای اشراف و طبقه مرفه و سایر فلزات از جمله آلیاژ مس و برنج طلا کاری شده برای افراد قشر متوسط و استفاده های روزمره رایج شد.حلقه های تزیینی غالباً رکاب ساده ای داشتند که با یک سنگ قیمتی تزیین شده بود .اکثر سنگ های قیمتی تا قرن پانزدهم تراش نخورده بودند.سنگهای تراش نخورده به سادگی هر چه تمام تر با چنگک های ساده در اطراف نگین فشرده می شد .
در قرن پانزدهم تنظیمات ساخت انگشتر پیچیده‌تر شد. قابی چوبی اطراف نگین را فرا می گرفت که این قاب ها اکثراً با طرح هایی مانند گل، اژدها، برگ و میناو سیاه قلم تزیین می شدند. سنگ های قیمتی نیز بر اساس ارزش و زیبایی ذاتی و همینطور خواص مرتبط با طلسم انتخاب میشدند.آنها براین باور بودند که تماس مستقیم هر کدام از این سنگ ها با پوست اثرات خاص خود را دارد. حلقه ها به عنوان عنصر زینتی که در تماس مستقیم با پوست بود برای این کاربرداز سنگ ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. از جمله خواص این سنگ هابه این موارد اشاره شده است: یاقوت کبود می‌تواند اثرات سوء حسادت و جادو را دفع کند. آنها معتقد بودند یاقوت سرخ موجب سلامتی می شود و افکار بد را از انسان دور میکند و موجب رفع اختلافات می شود.زمرد را درمانی برای صرع و مشکلات چشم و افزایش ثروت می دانستند.معتقد بودند فیروزه باعث محافظت در مقابل مسمومیت و جلوگیری از سقوط در هنگام سواری میشود و الماس را موجب القاء شجاعت و محافظت از کابوس های شبانه میدانستند. نمونه های باقی مانده از حلقه‌های این دوران حاکی از آن است که محبوب ترین سنگهای قیمتی آن دوران یاقوت کبود، یاقوت سرخ، آمیتیس، کریستال و در مقیاس کمتر الماس بوده است.
در دهه ۱۳۵۰ و پس از آن تا ۱۵۰۰ استفاده از حروف و نوشته ها بر روی انگشتر ها متداول شد.انگشترهای مُهر به طور گسترده در قرون وسطا را برای احراز هویت پیام ها و تایید اسناد تجاری و نامه های شخصی و به عنوان نشانه‌ای برای تعیین اصناف مختلف و تجارت ها مورد استفاده قرار می گرفت.تزیینات و حکاکی های صنعتگران و هنرمندان و رومی و یونانی باستان باعث هرچه ارزشمند تر شدن و احیای این صنعت شد. قاب ها حلقه ها غالباً با نام صاحب آنها و یا عباراتی به زبانهای فرانسه و یا لاتین حکاکی می‌شد.
در این دوره استفاده از کریستال های رنگی نیز در انگشتر ها رایج شد.در قرون وسطا و شاهد شکوفایی جوانمردی و عشق بودیم .حلقه‌های که نشانه دوستی و عشق که اغلب اوقات با شعر کوتاه عاشقانه ای تزیین شده بودند. طرح های میناکاری شده از برگها و گلها و قطره های اشک بیانگر احساسات صاحبان آن حلقه ها بود. انگشترهایی که در آنها از سنگهای قیمتی تر استفاده می شد به عنوان نماد ازدواج مورد استفاده قرار می‌گرفت. از دیگر حلقه های محدود این دوران حلقه های گیمل بود، حلقه ای با دو یا سه حلقه یا که میتوانندیک حلقه کامل را تشکیل می دهند.نام gimmal از لاتین gemellus ، گرفته شده است. یکی دیگر از حلقه های رایج میان یهودیان که در این دوران به عنوان حلقه ازدواج مورد استفاده قرار گرفت نمادی از معبد اورشلیم بود.
